Melody in F van Anton Rubinstein

De Melody in F van Anton Rubinstein is het bekendste pianowerk van deze Russische componist die leefde van 1829 tot 1894.

Hij was samen met Franz Liszt een van de grootste pianisten van de 19e eeuw.

Verder heeft Rubinstein veel betekent voor de professionele muziekcultuur in Rusland door o.a. in 1862 het Conservatorium in Sint Petersburg op te richten.
Hij schreef voornamelijk in een romantische stijl wat zeer ongebruikelijk was voor de 20ste eeuw.

Als componist schreef hij veel kamermuziek, symfonieën en enkele opera’s maar uiteindelijk werden deze werken niet veel gebruikt.
Als pianovirtuoos schreef hij uiteraard veel werk voor de piano waaronder de Melody in F maar ook vele Sonates, Serenades en zelfs 5 pianoconcerten.

Melody in F van Anton Rubinstein

Graag wil ik je in dit artikel laten zien en horen dat je het thema uit de Melody in F zelf heel goed op je piano kunt gaan spelen.
Ik heb een bewerking hiervan gemaakt die je jezelf kunt aanleren door naar de onderstaande video te kijken en te gaan naspelen.

Maar je kunt ook als extra hulp de bladmuziek die ik hiervan gemaakt heb uitprinten en aan de hand hiervan en het kijken naar de video waarin ik je nog wat tips geef voor het instuderen, dit mooie nummer gaan instuderen.

Als je op de afbeelding klikt kom je bij een pdf die je kunt uitprinten.

Uitleg van de Melody in F

Dit nummer staat in de toonsoort van F, wat ook niet zo gek is gezien de naam van dit nummer.
De toonsoort van F heeft standaard 1 mol, dat is de Bes.
En het is geschreven in een 4 – kwarts maat, dus 4 tellen in iedere maat.

Deze bewerking is gebaseerd op slechts 5 akkoorden:

C akkoord:     C – E – G
F akkoord:      F – A – C
Gm akkoord:  G – Bes – D
D akkoord:     D – Fis – A
Bes akkoord:  Bes – D – F

Voor de linkerhand gebruik ik in de ene maat een wijde ligging en in de volgende maat een smalle ligging.
In de eerste maat het F-akkoord in de wijde ligging: dat betekent dat je de F dubbel speelt, dus laag en hoog met de pink en duim en de 2e vinger daar tussenin op de C.

In de tweede maat speel ik het C-akkoord in een smalle ligging, dat is het volledige akkoord C – E – G.

En zo wisselt het zich steeds af de ene maat een akkoord in een wijde ligging en de volgende maat het akkoord in een smalle ligging. Als je dit weet zal je zien dat het je helpt om het nummer makkelijker te gaan spelen.

Verder is het handig om te onthouden dat iedere keer als je een F-akkoord of een Gm-akkoord moet spelen dit in een wijde ligging is.
Het C-akkoord en D-akkoord worden iedere keer in een smalle ligging gespeeld.

Je speelt het nummer helemaal tot het eind, daar staat D.C. al Fine. Dit betekent Da Capo al Fine en wil zeggen dat je dan weer overnieuw moet gaan spelen vanaf het begin tot het woordje FINE (dit staat in maat 16). In het artikel over de herhalingstekens heb ik D.C al Fine en nog veel meer herhalingstekens besproken.

Voor de rechterhand valt niet echt iets extra’s uit te leggen, dat wijst zich vanzelf (of via de bladmuziek of via de onderstaande video).

Je kunt nu de Melody in F zelf gaan spelen aan de hand van de bladmuziek maar je kunt ook de uitleg volgen via de onderstaande video.
Hier speel ik aan het begin van de video het nummer eerst in zijn geheel voor zodat je kunt horen wat het eindresultaat kan gaan worden.
Ik wens je alvast heel veel plezier met het instuderen en spelen van deze romantische Melody in F van Anton Rubinstein.

Ik zou het leuk vinden om hieronder te horen of het al lukt met het spelen op je piano of dat er nog onduidelijkheden zijn.