Robert Schumann
1810 - 1856

De Romantiek

Robert Schumann werd geboren op 8 juni 1810 in Duitsland en overleed op 29 juli 1856.
Hij had 1 zuster en 3 broers.

Met 7 jaar kreeg hij zijn eerste pianoles.
Toen hij 12 was schreef hij zijn eerste composities, Psalm 150 en de Ouverture met koor en orkest.

Toen hij 15 jaar was pleegde zijn zuster zelfmoord en niet lang daarna overleed zijn vader.
Op aandringen van zijn moeder ging hij rechtswetenschappen studeren in Leipzig.
Maar na het bijwonen van een concert van Paganini besloot hij zich volledig op de muziek te storten.
Tijdens zijn pianostudie werd hij door een vingerverrekking verhinderd concertpianist te worden.

Robert Schumann werd verliefd op Clara Wieck, de dochter van zijn pianoleraar, die zelf ook piano studeerde.
In 1837 verloofde het paar zich, zeer tegen de wens van haar vader in. En uiteindelijk trouwde ze pas in 1840.
Clara had een succesvolle pianocarriëre en ze speelde vaak werken  van Schumann en droeg zo bij aan zijn reputatie als componist. Schumann was echter jaloers op het succes van zijn vrouw.

Tot 1839 schreef Schumann bijna uitsluitend pianomuziek.
Daarna schreef hij ook diverse liederencycli, diverse kamermuziek en 3 strijkkwartetten.

Hij kreeg steeds meer last van depressies en angstvisioenen. Dit werd zo erg dat hij op een bepaald moment in 1854 ontoerekeningsvatbaar werd verklaard en opgenomen in een inrichting voor geesteszieken.
Daar woonde hij tot zijn overlijden in 1856 op slechts 46-jarige leeftijd.

Het werk van Robert Schumann bestaat o.a. uit:

• Vele Symfonieën
• Concerten voor orkest en diverse instrumenten
• Ouvertures
• Oratoria
• Veel liederen
• Pianomuziek o.a. Album für die Jugend (hier komt het onderstaande Träumerei uit)