Het grote verschil wat ik ervaar tijdens de pianolessen tussen kinderen en volwassenen is het feit dat volwassenen teveel nadenken bij het pianospelen. Mijn advies is dan ook:
Teveel nadenken bij het pianospelen, doe het niet!
Kinderen zetten hun handen klaar en gaan spelen op de manier zoals ze thuis geoefend hebben. Hebben ze vaak geoefend dan zal het goed gaan en hebben ze minder vaak geoefend dan zal het niet zo goed lukken. Ze denken daar verder niet over na en spelen wat er staat, omdat het er staat.
Volwassenen daarentegen willen weten wat speel ik nou eigenlijk. Speel ik wel de goede noten, is dit wel wat er staat?
Het gevolg hiervan is dat ze zichzelf hiermee volkomen in de weg zitten en het zorgt ervoor dat je een stuk niet meer volledig zonder fouten kunt doorspelen.
Als je namelijk eerst precies gaat kijken of je werkelijk wel je vingers op de goede toetsen zet om dat ene akkoord te spelen begrijp je al dat dit tijd kost en je daardoor het akkoord te laat speelt, terwijl je toch echt je vingers al goed had staan.
Heb vertrouwen in je vingers, 9 van de 10 keer weten ze het goed.
Als je meerdere malen goed hebt gestudeerd dan kun je eigenlijk wel zeggen dat de te spelen noten in je vingers zitten. Je kunt je misschien voorstellen dat, wanneer je op dat moment gaat nadenken over die noten, je juist fouten gaat maken.
Ik heb dat zelf ook weleens tijdens een optreden wanneer ik achtergrondmuziek speel tijdens een diner of receptie. Het gaat prima en ik zit heerlijk te spelen en opeens denk ik: “O jee waar ben ik eigenlijk” en dat is het moment waarop het fout zou kunnen gaan als ik niet oppas.
Je vingers weten wel wat ze moeten doen!
Hetzelfde geldt voor jou, laat je vingers hun werk doen en bemoei je er niet mee, over het algemeen weten ze wat er moet komen en als jij je daarin gaat mengen gaat het juist fout. Heb vertrouwen in je vingers, als je goed hebt gestudeerd dan weten ze wat er komt. Dus pas op met teveel nadenken bij het pianospelen.
Het is natuurlijk anders als je nog niet voldoende hebt gestudeerd, maar dat begrijp je zelf vast ook wel.
Vaak gaat het spelen van de rechterhand apart goed en de linkerhand apart ook, maar om daarna beide handen samen te spelen is toch een stuk moeilijker.
Richt je op zo’n moment op een van beide partijen, meestal zal dit de rechterhand zijn. Vertrouw er daarbij op dat je linkerhand weet wat hij moet doen.
Zo volg je met je ogen de noten van de melodielijn en kijk je af en toe naar je rechterhand op de toetsen wanneer dit nodig is. Maar kijk niet naar je linkerhand (alleen wanneer er grote sprongen gemaakt moeten worden). Dit kost namelijk teveel tijd en leidt je af van je rechterhand, je linkerhand kan het best alleen af. Als je je linkerhand goed apart hebt geoefend dan weten je vingers wat er gaat gebeuren.
Je zult zien dat dit werkt en natuurlijk is het niet makkelijk om los te laten wat je tot nu toe gedaan hebt (controle houden over beide handen) maar als je hiermee aan de slag gaat zul je merken dat het lukt en het pianospelen met twee handen tegelijk beter gaat.
Denk jij ook teveel na bij het pianospelen?
